Wahapahapa

Tanzania jest szybko rozwijającą się gospodarką z najwyższym rocznym wzrostem PKB w Afryce Wschodniej utrzymującym się na poziomie 7% i PKB okło 56,66 miliarda dolarów. Zajmuje tym samym drugie miejsce w rankingu miernika dochodu narodowego w regionie Wielkich Jezior i jest w pierwszej dwudziestce najszybciej rozwijających się gospodarek świata.

Jest też Tanzania wciąż jednym z najbiedniejszych krajów. Gospodarka w dużym stopniu opiera się na rolnictwie, które stanowi ¼ wartości PKB kraju, 85% eksportu i zapewnia pracę połowie zatrudnionych pracowników.

W ostatnich latach w Tanzanii zbierano rocznie ok. 126 tys. ton orzechów nerkowca. Po trzcinie cukrowej i bawełnie jest to trzeci najczęściej zbierany produkt rolny. W wielu manufakturach każdy orzeszek wciąż jest rozłupywany ręcznie, co sprawia, że produkcja nerkowców jest trudna i żmudna a jednak półki sklepów, i tych ekskluzywnych w stolicy i mniejszych, we wsiach sporadycznie zasilanych prądem, pełne są różnych opakowań tych produktów. Dla tubylców ceny są za wysokie a produkt zbyt łatwo dostępny bez pośrednictwa handlu a turystów wciąż jest zbyt niewielu, zwłaszcza w mniej popularnych miejscach niż Serengeti czy Zanzibar.

Pracę zaczęliśmy od nazwy, która miała być zarówno dobrze przyjętą przez Tanzanii jak i budować wiarygodność poza nią. Po długich poszukiwaniach słownikowych i konsultacjach ze specjalistami od swahili wybór nasz padł na słowo wa hapa, które oznacza tutaj, tuż za rogiem a w wersji wa hapa hapa - stąd. Brzmiała ona dobrze i była odbierana pozytywnie nie tylko w swahili ale także w polskim i angielskim, miała ładunek egzotyki a zarazem przez swoją dźwięczność i rytmiczność, łatwo wpadała w ucho i w pamięć.

Kolejnym krokiem było zaprojektowanie prostego, jednokolorowego logo, możliwego do skutecznej aplikacji w najtrudniejszych warunkach jak plandeka land rovera czy szary karton zbiorczy. Autorce logotypu Zofii Roguli udało się zawrzeć w znaku także drabinę i roślinność, które to elementy kojarzą się ze zbiorem orzechów nerkowca. Ich użycie a także sam dobór charakteru kroju liter miały sugerować ręczną robotę, gdyż naszym celem była sytuacja, którą najlepiej można określić paradoksem, „fikcyjna autentyczność”- stworzenie wrażenia tradycyjnej lokalnej marki z nowoczesnym etosem.

Jednak istotą strategii i faktycznym wyróżnikiem marki, było pokazanie, że za tym produktem stoją konkretni rolnicy a właściwie rolnicze spółdzielnie czy też kooperatywy. Zostały ona wskazane i wymienione na opakowaniu. Dodaliśmy też komunikat, że część z dochodu jest przeznaczona na wsparcie lokalnego rolnictwa. Daliśmy tym samym marce Wa hapa hapa tożsamość, wyjątkowość i autentyczność nie komunikowane przez żadnego innego tanzańskiego producenta. Całości dopełniał claim „Tanzania treasure”, który zawłaszczył niejako „tanzańskość”naszych orzeszków czego nikt inny nie odważył się zakomunikować.

Również w formie sprzedaży marka stałą się pionierem na rynku. Skupienie się na niszy jaką jest produkt turystyczny umieszczony w niezliczonych hotelach, hotelikach, kawiarniach i restauracjach Zazibaru, Aruszy czy Dar Es Salam a także lokalne warunki transportu i aktyczny brak kanałów dystrybucyjnych wymusiło na nas zmniejszenie formatu torebki do 60 gramowej i zaprojektowanie specjalnych displayów, będących opakowaniem zbiorczym i dystrybutorem produktu w jednym. Rozwiązanie to, popularne w handlu w Europie, na tamtejszym rynku prawie nie występujące, dawało szansę na stosunkowo znaczną kontrolę producenta nad kształtem i sposobem ekspozycji produktu.